24 Ιανουαρίου 2016 ¨πρωτάκια¨ του 2007 συναντούν ένα ¨πρωτάκι¨του 1947 γεμάτο αναμνήσεις.
«…Πρώτη Οκτωβρίου 1947, είναι η πρώτη μέρα και ο πρώτος χρόνος που πάω σχολείο, στην οδό Καλλισπέρη 1, στο σχολείο του Μπούρα. (από το επώνυμο του Διευθυντή του σχολείου,για 16 χρόνια, και έτσι παραμένει).Ήταν ένα δυόροφο κτήριο με μια μικρή αυλή γύρω, γύρω με χώμα και πέτρες.Στην πρώτη τάξη ήμασταν καμιά δεκαριά παιδιά , αγόρια και κορίτσια, αδύνατα και τρομαγμένα.
Η τάξη μας ήταν στο ισόγειο του κτηρίου μεγάλη και παγωμένη.Η δασκάλα μας , μια νέα κοπέλα φτωχικά ντυμένη όπως και εμείς.Πώς να μην είμαστε καθώς η Πατρίδα μας μόλις είχε βγεί από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και ο εμφύλιος δεν είχε ακόμη τελειώσει.Το πρωί μετά την προσευχή,πηγαίναμε στην τραπεζαρία όπου μέσα σε ‘ένα τσίγγινο κυπελάκι μας έβαζαν μια κουταλιά γάλα σκόνη και ζεστό νερό.Αυτό ήταν το πρωινό μας.
Πριν λίγους μήνες έξω από το Σούπερ Μάρκετ ¨Βερόπουλος¨ στην οδό Παρθενώνος, δύο πολύ ευγενικές κυρίες μου ζήτησαν ένα κουτί γάλα για το δημοτικό σχολείο Κουκακίου.Την στιγμή που έβαζα στο καλάθι ό,τι μπορούσα για τα παιδιά, θυμήθηκα εκείνη την εποχή και με έπιασαν τα κλάματα .Δέν φανταζόμουν ποτέ πως 69 χρόνια αργότερα η Πατρίδα μου δεν θα είχα γάλα για τα παιδιά της.
Προσπαθώ να μαζέψω μνήμες και εικόνες.Ευχάριστο ήταν το μάθημα της γυμναστικής που γινόταν στην ταράτσα του σχολείου γιατί ήταν τσιμεντένια ενώ η αυλή είχε χώμα….» Ειρήνη Παραλίκα -Μιχαλοπούλου
Με το κείμενο αυτό που είχε ετοιμάσει η κυρία Ρένα, ξεκίνησε στο σπίτι της μια συγκινητική συζήτηση με τα πρωτάκια του 2007 …..
Καλησπέρα κυρία Ρένα, είμαστε η Αρετή ,η Αδριάνα,η Μαρία και η Χρύσα. Πρωτάκια του 2007 και σας προτείνουμε μια βόλτα στο 1947, όταν εσείς μπήκατε πρωτάκι στην αυλή του Σχολείου μας.
Ερ.: Πώς ήταν το Σχολείο, οι Δασκάλες και οι Δάσκαλοι ,τα Μαθήματα; Κάνατε εκδρομές;
-Το σχολείο παγωμένο χωρίς θέρμανση, μόνο στην έκτη είχαμε μια ξυλόσομπα. Σε κάποιες τάξεις δεν υπήρχαν όλα τα παράθυρα. Οι Δασκάλες δεν μας κτυπούσαν στο χέρι, δεν άντεχαν να το κάνουν σε παιδάκια με χιονίστρες στα δάχτυλα, μόνο μας μάλωναν. Τα μαθήματά μας ήταν λίγα και απλά, όχι όπως σήμερα. Δεν ήμουν πολύ καλή μαθήτρια αλλά όχι και άτακτη. Η μόνη μακρινή εκδρομή μας ήταν στο Φάληρο.
Ερ.: Σας πήγαιναν οι γονείς, στο Σχολείο;
– Όχι πηγαίναμε μόνοι μας, παιδιά από τη γειτονιά και ένας από «μακριά», …από το Κουκάκι. Είχαμε και έναν διάσημο γείτονα, τον ζωγράφο Σπύρο Βασιλείου.
Ερ.: Υπήρχαν διαφορετικές ομάδες παιδιών στο Σχολείο;
– Είχαμε πολλά ορφανά, τους φερόμασταν άψογα και με την προτροπή των δασκάλων τα Χριστούγεννα φτιάχναμε μικρά δεματάκια και τα προσφέραμε. Κάναμε και μια μικρή γιορτή στο τέλος της χρονιάς για ευχές. Τίποτα άλλο.
Ερ.: Έμεναν παιδιά στην ίδια τάξη;
-Έμεναν κάποια, όμως τον Σεπτέμβριο τα πιο πολλά περνούσαν και το 80% συνέχιζε στο Γυμνάσιο.
Ερ.: Πως ντυνόσασταν;
-Μια ποδιά μπλε και έναν άσπρο γιακά .Όλα τα παιδιά ίσα. Έτσι τα πολύ φτωχά παιδιά με μπαλώματα στα ρούχα καλύπτονταν. Τώρα κάθε παιδί προβληματίζεται, τι από όλα θα βάλει αύριο.
Ερ.: Τι παίζατε, πηγαίνατε σε καταστήματα παιχνιδιών;
-Κρυφτό και μακριά γαϊδούρα, τα αγόρια ποδόσφαιρο με μπάλα από παλιές κάλτσες και πατίνια με ρουλεμάν. Πηγαίναμε στον Τσοκά στην Αίολου και στην Πανελλήνιο Αγορά στη Σταδίου μόνο για να κοιτάξουμε τις βιτρίνες. Κάποτε πήρα και μία μικρή κούκλα.
Ερ.: Σήμερα τα παιδιά βγαίνουν έξω βόλτα με τους φίλους και τις φίλες τους. Εσείς;
-Καμία σχέση, ήμασταν τρομαγμένα, ζούσαμε σε μία εποχή και περιοχή με πολλές συγκρούσεις. Είχαμε στερηθεί τα νιάτα μας, ένας έμφυτος φόβος από συγκρούσεις, εκρήξεις και όπλα με κυνηγάει ακόμα. Αλλά ο πόλεμος δυναμώνει τον άνθρωπο. Παλέψαμε με πόλεμο και φτώχεια και γίναμε πιο δυνατοί.
Ερ.: Φλερτάρατε μεταξύ σας;
-Βεβαίως, το φλερτ δεν πεθαίνει ποτέ.
Ερ.: Πως επικοινωνούσατε τότε;
-Με περιστέρια και καπνό…. (Γέλια) Να δω τί θα κάνετε σήμερα αν σταματήσουν τα κινητά σας.Έχετε ποτέ γνωρίσει την μαγεία ενός γράμματος;
Ερ.: Νιώθετε νοσταλγία για το Σχολείο;
-Μεγάλη. Θα ήθελα να ξαναγίνω 7 χρονών και να ξαναπάω στο ευλογημένο αυτό το Σχολείο, έχει μια φοβερή αύρα από την Ακρόπολη που τη νιώθαμε. Αρετή : Και εγώ, από την πρώτη μέρα που φύγαμε ήθελα να ξαναγυρίσω. Οι δάσκαλοί μου με επηρέασαν σε πολλά ( μαζί με την Αρετή συμφώνησαν και τα υπόλοιπα κορίτσια).
– Σας ευχαριστούμε για την όμορφη, πλούσια και συγκινητική συζήτηση κυρία Ρένα.
– Κι εγώ σας ευχαριστώ παιδιά μου, που γίνατε αφορμή για αυτό το ταξίδι….
Αρετή Ξενικάκη, Αδριάνα Σιμάτου, Μαρία Αργύρη , Χρύσα Βαγγέλη.
